รู้จักกับ Surface Brightness


ดาวหาง 46P/Wirtanen โดยคุณตระกูลจิตร จิตตะไสยะพันธ์

ความสว่างของวัตถุบนฟ้าเป็นระบบโบราณ มีหน่วยเป็นแมกนิจูด เริ่มต้นโดยฮิพพาคัสเมื่อราว 2000 ปีก่อน โดยดาวที่สว่างที่สุดบนท้องฟ้าจะมีค่าเท่ากับ 1 ตัวเลขที่มากขึ้นเช่น 2, 3, 4 หมายถึงดาวที่จางลง กรณีของดาวที่เป็นจุดของแสงก็จะตรงไปตรงมา วัดค่าได้ไม่มีปัญหา แต่วัตถุคล้ายเมฆหมอกแบบเนบูล่า กาแลกซี่หรือดาวหางจะวัดแบบไหน เพราะเป็นพื้นที่สว่างมีขนาดไม่แน่นอน

นักดาราศาสตร์แก้ปัญหาโดยการรวมพื้นที่ความสว่างทั้งหมดแล้วคำนวณออกมาเป็นตัวเลข หากเราเทียบระหว่างกาแลกซี่กับดาวฤกษ์ที่สว่าง 8 แมกนิจูดเท่ากัน กาแลกซี่จะจางกว่ามากเพราะมีพื้นที่ขนาดใหญ่กว่าในขณะที่ดาวฤกษ์เป็นแค่จุดแสง

ในทางปฎิบัตินักดูดาวสมัครเล่นสามารถประมาณค่าความสว่างของดาวหางหรือเนบูล่าได้หลายวิธี วิธีที่ง่ายและผมใช้ประจำก็คือจำความสว่างของดาวหาง แล้วปรับโฟกัสดาวฤกษ์ที่ใช้เปรียบเทียบให้เบลอ ให้ปรับจนดาวเปรียบเทียบมีขนาดเท่ากับดาวหาง หากดาวเปรียบเทียบจางกว่าแปลว่าดาวหางสว่างกว่าดาวดวงนั้น

เราจะไล่ดาวเปรียบเทียบไปทีละดวง จนเจอที่สว่างเท่ากัน แปลว่าดวงหางสว่างเท่ากับดาวดวงนั้น วิธีนี้เรียกว่า "Sidgwick's method"

หากรู้วิธีก็ไม่ยากเลยครับ

Comments

Popular posts from this blog

กลุ่มดาวคนเลี้ยงสัตว์ : Boötes

Lyra, The Harp

รายชื่อและคำอ่านกลุ่มดาวภาษาอังกฤษและภาษาไทย